Vlak voordat de Corona crisis de Verenigde Staten in de houdgreep nam, maakten wij een reis door het zuiden van Californië. Onze zoon had zijn afstudeerproject in San Diego afgesloten. Een aanleiding om daar op vakantie te gaan, maar eigenlijk een excuus om de ouderlijke nieuwsgierigheid naar zijn leefomgeving te bevredigen.
Albert Hammond zong het: ” It never rains in Southern California”. Dat klopt ook. De kuststreek is nog redelijk groen. Het Sierra Nevada gebergte werkt als een regenscherm voor het oosten van de staat . Incidenteel kan een regenwolk dit woestijn gebied binnendringen.
De weg naar Death Valley was kaarsrechte streep naar de horizon en doorsneed het uitgestrekte woestijngebied. De schaarse vegetatie bestaat uit struikjes smakkend naar een druppeltje vocht. De laagstaande avondzon gaf de bergen aan de horizon een gouden glans. Het complementeerde een indrukwekkend panorama.
We maakten een wandeling door droog gebied met een oase als einddoel. We hadden geluk. In de weken voor onze trip had het een klein beetje geregend. Het had kleur in de dorheid gebracht. De wandeling duurde langer dan beoogd . Bij de voor ons onbekende planten bleven we staan om de bloemen beter te bekijken. In andere perioden zouden we de planten als dood hout hebben genegeerd. Vanuit de struiken klonk een monotoon gezoem van een insecten die door de bloemenpracht waren ontwaakt. Af en toe werd dat aangevuld door een zwak gekrijs van hoog in de azuurblauwe lucht zwevende vogels.
Er is weinig nodig om de woestijn tot bloei te brengen. Ik moest daaraan denken toen ik niet meer kon ontsnappen aan de oproep om meer aandacht aan elkaar te besteden. Volgens minister De Jonge kan een simpel telefoontje of even zwaaien naar de buurvrouw veel voor hen betekenen. Het helpt hun opgedroogde sociale contacten weer op te fleuren.
De intelligente lockdown heeft normale sociale contacten geminimaliseerd. De zeldzame 1,5 meter gesprekken voelen ongemakkelijk. De Corona epidemie heeft het weer verdrongen van de eerste plaats op de lijst van gespreksonderwerpen.
Alleen tijdens het boodschappen doen ontmoet je mensen. In de kleinere winkels staat de toonbank tussen de bedienden en de klant. In supermarkten worden angstvallig winkelwagentjes-dansen uitgevoerd om elkaar te mijden. Een plotselinge tegenligger danst naar achteren om vervolgens aan het eind van het pad een draai te maken. Iedere shopper is een potentiele besmettingsbron die je “als de pest” mijdt.
Ik ben thuis niet alleen en heb dus een gesprekspartner. Anderen zijn niet zo gelukkig. Ook zij hebben behoefte aan contacten. De bijeenkomsten waar je hen normaal zou ontmoeten zijn verboden. Daarom is contact met leggen zo belangrijk. Een beetje aandacht als een telefoontje kan ook hen een beetje laten opbloeien.